Archief van de maand: december, 2020

Het college deed een voorstel om de financiële bevoegdheden te verruimen voor uitgaven tot 75.000 in het kader van lokale steun ter bestrijding van de gevolgen van corona. Wij ondersteunen dat je een crisis daadkrachtig moet bestrijden. Het gaat hier ook niet om het uitvoeren van rijkscompensatie en het gaat ook niet over steun die past in de bestaande budgetten, dat is al een college bevoegdheid. Daarom vroegen we in het debat naar criteria op basis waarvan het college gaat besluiten, een plafond en voldoende evaluatiemomenten. Naar aanleiding daarvan heeft het college het voorstel aangevuld met een leidraad.

En de leidraad heeft wel een aantal zaken kunnen verduidelijken. Het is niet zo dat er een lijstje met criteria duidelijk is, daarvoor zijn de problemen niet te voorzien en te verschillend van aard. Wel is aangegeven dat de maatregelen een bijdrage moeten leveren om de maatschappelijk infrastructuur in onze stad in stand te houden, dat vinden wij heel belangrijk. 

Maar hoe belangrijk we het ook vinden en ook wij willen niets nalaten als we de stad kunnen helpen, maar het budgetrecht van de van raad is een een zware verantwoordelijkheid. De gemeente heeft niet zulke diepe zakken als de rijksoverheid en we kunnen het geld maar een keer uitgeven. En nu te veel geld uitgeven betekent dat dat we straks mogelijk moeten gaan bezuinigen, dat wil niemand, dus daarom willen wij liever bij voorbaat een grens stellen aan deze uitgaven.

Het college heeft al een aantal evaluatiemomenten toegezegd, de eerste in april. Gelukkig wordt dus snel duidelijk hoe deze procedure gaat werken en kunnen we controleren of er juiste keuzes gemaakt worden en op dat moment zien we ook of deze grens tot problemen zou kunnen leiden. 

We dienden een amendement in dat er voor zorgt dat er een maximum bedrag gekoppeld wordt aan de uitgaven op basis van dit raadsvoorstel, een verbetering volgens ons. Want Ja, het college heeft daadkracht nodig. Maar nee, het CDA vindt niet dat dit met een ongelimiteerde cheque moet.  Overigens werd dit amendement door bijna iedereen gesteund.

Goed wonen is meer dan een slaapplek, meer dan een dak boven je hoofd. Het is leven met anderen, in een gezin, in een buurt, in wijken en dorpen waar we ons thuis voelen. En dat doe je samen.

De rekenkamer heeft onderzoek gedaan naar vraag en aanbod van sociale huurwoningen in Tilburg. Tilburg wil een ongedeelde stad, met ongedeelde wijken zijn. Toch heeft maar de helft van de Tilburgse wijken tussen de 10-30% sociale huur. Er zijn zelfs zes wijken met  50 to 65% sociale huur. De leefbaarheid in deze wijken staat onder druk, zo laat ook het rekenkameronderzoek zien.  De aanbeveling van de rekenkamer om meer aan spreiding van sociale huurwoningen over verschillende Tilburgse wijken te doen, vinden wij als CDA dan ook een hele belangrijke. De andere aanbeveling van de rekenkamer -om een compensatiefonds in te richten, zodat ontwikkelaars op locaties waar het financieel onaantrekkelijk is, hun verplichting tot het realiseren van sociale huur ‘ af kunnen kopen’-,  vinden wij in dat kader echt onwenselijk.  Daarom heeft het CDA  een amendement ingediend, dat raadsbreed is aangenomen.

Omdat het voor de hand ligt dat het in gewilde woonwijken met veel koopwoningen, financieel lastiger is om sociale huurwoningen te realiseren, brengt het instellen van een compensatiefonds het risico met zich mee dat sociale huurwoningen enkel gebouwd gaan worden in goedkopere wijken van Tilburg. Dit brengt een ongedeelde stad niet dichterbij. De beste manier om samen wonen in Tilburg te realiseren is vast te houden aan het minimumpercentage van 20% sociaal en 10% middenhuur bij grootschalige nieuwbouwprojecten.

De eerder dit jaar door het CDA ingediende  motie ‘samen werken aan middenhuur’ geeft het college en de corporaties namelijk al de mogelijkheid, om -indien meer sociale woningbouw op een nieuwbouwlocatie in een wijk met al hoge percentages sociale huur echt niet wenselijk is- de 30% in te zetten voor het realiseren van betaalbare middenhuur.

Ze zijn allemaal geboren in Tilburg en waren in hun tijd Olympische sporter of namen deel aan wereldkampioenschappen: Jan Pijnenburg won bij de Olympische Spelen in 1928 een zilveren medaille op de ploegenachtervolging, Wim de Beer was spits in het Olympische hockeyteam van 1960, Anton Ebben nam als springruiter in 1976 deel aan de Olympische Spelen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Want ook Willem II’er Jan van Roessel, honkballer Ben de Brouwer en van recente datum ijshockeyer Guus Bakker zijn Tilburgse sporticonen.

Het CDA initieerde een motie waarin het college wordt gevraagd om de commissie naamgeving de suggestie mee te geven om de straten in nieuwbouwwijk Stappegoor, waar vrije tijd en sport ruim vertegenwoordigd zijn, te vernoemen naar bijvoorbeeld de sporthelden. En hoe mooi zou het zijn als de stad betrokken kan worden bij de keuze van deze sporthelden.

Zie het idee als een eerbetoon aan deze topsporters, die Tilburg in hun tijd op de kaart hebben gezet. Die rolmodellen waren en anderen enthousiast hebben gemaakt om te gaan sporten. En met dit idee kunnen we als stad onze trots uitstralen, omdat Tilburg toen en nu topsporters voortbrengt.

De motie heeft het nodige losgemaakt. Spontaan werden namen aan mij toegezonden, maar ook kritische vragen gesteld waarom ik geen vrouwen heb genoemd in het krantenartikel. Een terecht punt, maar mijn research – zelfs bij kenners-  leverde nog geen vrouwelijke iconen op. Verder was het niet voor iedereen duidelijk dat het een eerbetoon is aan overleden sporters, want ik kreeg veel voorstellen, zoals de Bud Brockendreef, de Jackie Groenenstraat en het Hans Smoldershofje.