Inschrijven van dak- en thuislozen

/0 Reacties/in , /door

Tijdens een uitzending van onderzoeksprogramma ‘De Monitor’, werd aangetoond dat aanvragen briefadressen van dak- en thuislozen door gemeenten nog steeds met grote regelmaat worden afgewezen. Dat is natuurlijk schandalig. En verboden bovendien. René Peters (Tweede Kamerlid names het CDA) heeft daarom schriftelijke vragen gesteld. En staatssecretaris Knops was kraakhelder in zijn antwoorden. Maar daarmee zijn de problemen nog niet opgelost.

De staatssecretaris is helder in zijn antwoorden. Gemeenten zijn wettelijk verplicht dak- en thuislozen die zich melden in te schrijven in het BRP. Hij gaf ook aan een wetswijziging in voorbereiding te hebben om te expliciteren dat gemeenten verplicht zijn een burger ambtshalve te registreren op een briefadres, indien betrokkene geen woonadres heeft en zelf ook geen aangifte doet of kan doen van een briefadres. Dat is mooi. Maar wat heeft een dak- of thuisloze daar op dit moment nu aan?

In de gemeenteraad van Amersfoort is dit onderwerp gisteren ook besproken. Micheline Paffen (CDA) gaf aan dat haar  gemeente ook op dit moment  nog niet aan de wet voldoet. En zo zullen er meer gemeenten zijn. Tijd voor vervolgvragen dus. Ook die zijn gesteld. Eigenlijk zijn de vragen simpel. Bij welke instantie, telefoonnummer, e-mailadres, loket of mens kan een dak- of thuisloze zich melden wanneer een gemeente zich niet aan de wet houdt. En hoe kan een dak- en thuisloze op een eenvoudige manier zijn of haar recht kan halen en alsnog ingeschreven worden? De exacte vragen staan hieronder.

Vervolgvragen van het lid Peters (CDA) aan staatssecretaris Knops (Binnenlandse Zaken en koninkrijksrelaties) over dak- en thuislozen die zich niet kunnen inschrijven bij gemeenten

  1. Kunt u zich uw antwoord op mijn schriftelijke vragen herinneren, waarin u klip en klaar aan gaf dat gemeenten verplicht zijn om dak- en thuislozen, die zich daartoe melden, in te schrijven in de BRP?
  2. Kunt u zich tevens uw antwoord op mijn schriftelijke vragen herinneren, waarin u aangaf een wetswijziging in voorbereiding te hebben om te expliciteren dat gemeenten verplicht zijn een burger ambtshalve te registreren op een briefadres indien betrokkene geen woonadres heeft en zelf ook geen aangifte doet of kan doen van een briefadres?
  3. Hoe staat het met de voortgang van die wetswijziging? Wanneer kunnen we die verwachten?
  4. Bent u bekend met het feit dat verschillende gemeenten nog steeds niet voldoen aan de wettelijke plicht tot inschrijving in het BRP? (Zie raadsactualiteit Amersfoort van 26 maart 2019, met vragen van Micheline Paffen CDA) 1)
  5. Bent u het met mij eens dat dak- en thuislozen niet kunnen wachten op een explicitering van de wet, maar gewoon direct ingeschreven zouden moeten worden?
  6. Bij welke instantie, telefoonnummer, e-mailadres, loket of mens kan een dak- of thuisloze zich melden wanneer een gemeente zich niet aan de wet houdt?
  7. Kunt u aangeven op welke wijze een dak- en thuisloze op een eenvoudige manier zijn of haar recht kan halen en alsnog ingeschreven kan worden?

Rolph Dols nieuwe CDA-wethouder in Tilburg

/0 Reacties/in /door

Na de politiek bewogen dag van gister, ook vandaag groot nieuws: Rolph Dols volgt Erik de Ridder op als CDA-wethouder van Tilburg! Momenteel is Dols nog werkzaam als wethouder in Gilze-Rijen, maar naar verwachting wordt hij in mei geïnstalleerd in Tilburg.

Lees het hele artikel van Brabants Dagblad hier

OPINIE: “Kamerfractie roep op tot een nationaal debat!”

/0 Reacties/in /door

De afgelopen dagen probeerde media en politici de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen van 20 maart jl. te duiden. Vooral de opkomst van Forum voor Democratie is een gewild onderwerp voor analyses en commentaren. Velen denken precies te weten waar deze politieke aardverschuiving door is veroorzaakt. Dit is opmerkelijk. Als we dit zo goed wisten, waarom hebben de politieke partijen hier dan geen passend antwoord op weten te formuleren?  Hoewel het CDA met “slechts” één zetel verlies het in Noord-Brabant behoorlijk goed heeft gedaan moeten we niet op onze lauweren rusten.

 

Wie kijkt naar de uitslag kan er niet omheen dat een groot deel van de kiezers een stem uitgebracht uit protest, onrust of woede. Deze stemmen zijn gericht tegen het huidige politieke beleid. Deze emoties lijken haaks te staan op de feiten. Wanneer we kijken naar de huidige situatie in ons land zien we veel goede zaken:

  • Nederland hoort bij de rijkste landen ter wereld;
  • Nederland staat in de top 5 van de gelukkigste landen ter wereld;
  • Nederland heeft het beste stelsel voor zorgverzekeringen;
  • Nederland heeft een van de beste pensioenstelsels.

Toch ervaart ruim één op de vijf mensen het niet zo. Wie zich enigszins verdiept in de onvrede ziet dat de signalen heel divers zijn: van onrust over de betaalbaarheid van de klimaatmaatregelen tot boosheid over lokale maatregelen en van protest tegen de premier tot angst voor immigranten. Het vinden van een antwoord is dus niet zomaar gevonden. Het is juist aan het CDA, als de partij van de samenleving, om in actie te komen en te zoeken naar het antwoord op de gevoelens die een groot deel van het electoraat ervaart. Niet door klakkeloos mee te gaan in populistische retoriek en standpunten, maar juist door in gesprek te gaan en oprechte vragen te stellen. Waardoor worden deze gevoelens veroorzaakt? Welke problemen worden ervaren? Welke oplossingen kunnen we samen bedenken?

Deze vragen beantwoorden we niet vanuit de fractiekamers of vanuit een wetenschappelijk instituut. Voor de echte antwoorden moeten we met elkaar in gesprek. Niet als overheid in zaaltjes komen vertellen waarom het gevoerde beleid echt wel deugd, maar echt luisteren en samen te bouwen aan het Nederland van morgen. Hierbij kunnen we een voorbeeld nemen aan het Grand Débat wat nu gaande is in Frankrijk. In regionale discussies bedenken inwoners samen nieuwe oplossingen voor de problemen die zij ervaren. Als CDA hebben we al positieve ervaringen met dit soort bijeenkomsten. Zowel de landelijke CDA1000 als de lokale CDA100 hebben mooie en verrassende resultaten opgeleverd.

 

Het verdient de voorkeur wanneer een dergelijk nationaal debat niet wordt georganiseerd door een politieke partij zelf. Tenslotte zou het dan snel weer gezien worden als verkiezingsretoriek. Daarom zou onze fractie in de Tweede Kamer moeten pleiten voor een nationaal debat op initiatief van de overheid, georganiseerd voor en door de burgers zelf. Hierbij moet vooraf duidelijk zijn dat de opgehaalde signalen niet in een bureaula verdwijnen.  Een dergelijk voorstel hoort juist uit een partij als het CDA te komen. Niet voor niets is een van onze zeven principes: Het gaat om de samenleving, niet om de overheid. Laten we dat niet alleen beleiden met woorden maar ook daden.

 

Joost van Puijenbroek is duo-voorzitter a.i. van het CDA Tilburg, Berkel-Enschot en Udenhout. Tevens is hij docent economische vakken.

 

 

 

 

Een boompje opzetten

/0 Reacties/in /door

Onlangs zijn op het landgoed Heidepark veel bomen gekapt. Mag dit zomaar of is daar een vergunning voor nodig? En zelfs als er geen vergunning nodig is, zou je deze 200 jaar oude statige bomen om moeten willen kappen? Lang kon ik hier niet over nadenken, want ik hoorde dat er een rondgang was met diverse organisaties waar ook een landschapsarchitect van de opdrachtgever aanwezig was. De fiets stond klaar en ik ben meteen aangesloten om informatie te verzamelen. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ook ik schrok van wat ik daar zag. Al snel heb ik gevraagd of er een melding was gedaan naar de provincie, omdat dit volgens de Wet Natuurbescherming (voorheen de Boswet) moet. Uitdunnen mag volgens de wet maar mijn twijfel werd al snel duidelijk, ook de provincie waar deze wet onder valt constateerde dat hier geen sprake was van uitdunnen. Hier volgt dus een boete die kan wel oplopen tot 3.000,- euro. Maar als je de oogst aan bomen ziet, schat ik in dat de opbrengst aan hout een veelvoud hiervan is.  

Wat is hier nu precies fout gegaan? Mijn indruk is dat men ook hier weer vergeten is om met elkaar te communiceren. Wat erg zonde is, aangezien we op zich blij zouden moeten zijn dat dit mooie statige gebouw met  perceel bos en natuur weer in ere hersteld wordt. Toch gaat het wat mij betreft om meer dan alleen het kappen van deze bomen. Op dit landgoed wonen immers diverse diersoorten, zoals vleermuizen en amfibieën, die volgens de Flora en Fauna Wet bescherm worden. 

Twee weken later loop ik door mijn favoriete Kaaistoep en zie ik papieren kokers staan. Uiteraard vraagt ook dit om onderzoek en al snel kom ik tot de conclusie dat er boompjes geplant zijn. Meteen denk ik, zou het hier om de herplantplicht van de kaalslag van 4 jaar geleden gaan?  

Ook hier, buiten 1 A4’tje gestopt achter een boom, is er geen communicatie geweest. Zelfs niet bij dit goeie nieuws. 

Door: Marti de Brouwer. 

Interpellatiedebat i-criterium coffeeshops

/0 Reacties/in , /door

Marcel van den Hoven vroeg onlangs een interpellatiedebat aan bij de burgemeester naar aanleiding van zijn besluit om het I-criterium van coffeeshops niet meer te handhaven. Deze regel zorgde ervoor dat mensen lid moesten worden van een coffeeshop voordat ze er naar binnen mogen. Momenteel is het enige criterium om toegelaten te worden in een coffeeshop een Nederlands identiteitsbewijs van 18 jaar en ouder.

Meer weten over dit onderwerp? In de onderstaande documenten staat alles wat je moet weten over de handhaving-en debatten van het I-criterium in Tilburg!

Carnaval het hele jaar door

/0 Reacties/in /door

Is het het feest, de verkleedkleren of het feit dat veel mensen een beetje dronken zijn? Ik weet het niet, maar vind het zo mooi om te merken dat we met carnaval allemaal wat aardiger zijn voor elkaar. In de kroeg is het niet zo erg als we tegen elkaar aanlopen, bier over ons heen krijgen of iemand op onze tenen staat. We zijn vrolijk en begrijpen direct dat het allemaal per ongeluk gebeurt. Bovendien praten we zomaar met mensen op een manier waarop we dat in een normale week niet vaak doen. Het is typisch voor carnaval dat we mensen die we al heel lang niet meer hebben gezien, nog eens tegen komen. In deze dagen spreken we onbekenden aan, maken we grappen en hebben we samen lol. Of misschien zingen we alleen maar samen en proosten we naar elkaar. Dat maakt dat we een saamhorigheid voelen die bijzonder is.

Als je midden in de nacht vanuit de stad naar huis fietst, gaan we bij het verkeerslicht ineens met elkaar in gesprek. Daardoor voelen we ons een stuk veiliger. Deze verbondenheid maakt het feest mooi; we zouden een beetje moeten kunnen vasthouden aan de groen-oranje sfeer waarin we deze week verkeren. Dus is mijn goede voornemen na carnaval om wat vaker mensen te groeten die ik niet ken. Of zouden ze me vanaf volgende week dan weer vreemd vinden?

Door: Ineke Couwenberg